لذت تسلط بر دیگران| برای مخاطبی که فکر نانش است تئاتر در اولویت آخر است
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۷۶۷۶
همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: متن قصه‌های درگوشی را امیررضا کوهستانی نوشته که «تجربه‌های اخیر» و «رقص روی لیوان‌ها» یش از اجراهای به یادماندنی هستند و بارها کارگردانان دیگر دست به اجرای آنها زده‌اند. متن در باره تنهایی انسان است و در باره این که انگار هیچوقت نمی‌تواند ارتباط کاملی با دیگران داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«قصه‌های درگوشی» اولین نمایشنامه اجراشده امیررضا کوهستانی است که اصلا با این نمایشنامه به تئاتر ایران معرفی شد. از انتخاب این متن برای اجرا بگویید.
من سعی می‌کنم در زمان انتخاب متن به درک و دریافتی از زیست جغرافیایی و شرایط روحی و روانی که در متن وجود دارد برسم و گزاره‌هایی که در متن وجود دارد، را در نظرم مجسم می‌کنم. حتی اگر این گزاره‌ها در تناقض با هم باشند برای من قابل واکاوی‌اند. این متن عاشقانه‌ای نامحسوس است که از نظر صوتی و تصویری و از نظر مضمون و محتوا تاریخ مصرف ندارد. وقتی با گروه آن را خلق میکنیم سعی میکنیم با خلق ایده‌ها به درک بهتر از مفهوم زمان و تداعی آن برسیم. این نمایشنامه آغاز، میانه و پایان دارد و مجموع اینها من را برای اجرای آن ترغیب کرد. من فکر می‌کنم تنهایی پیچیدگی‌هایی دارد و با انزوای اجتماعی و افسردگی در ارتباط است. آدم‌های تنها احساس طرد شدن دارند و اختلال روانی برای آنها به وجود می‌آید که منجر به افسردگی می‌شود. آدم‌های تنها انگار همیشه انتظار طرد شدن دارند. یکی از مواردی که فکر می‌کنم برای این افراد اهمیت دارد، کسب لذت تسلط است. برای آنها تأیید شدن از اطرافیانشان مهم است. همین لذت تسلط ما را به دخالت در زندگی خصوصی دیگران ترغیب می‌کند. به هر حال این نمایشنامه را من سال پیش خوانده بودم، اما برای اجرا در تئاترشهر نمایش دیگری را شروع کرده بودم و تا میانه هم پیش رفته بودیم. ولی حس کردم برای موقعیت زمانی ما و دغدغه‌های امروز و حال و احوال امروز جامعه چندان جوابگو نیست. دوستی پیشنهاد این متن را به من داد. با این که همانطور که گفتم آن را سال‌ها پیش خوانده بودم، باز آن را خواندم
از شروع تمرین ها و شکل اجرایی انتخابی تان بگویید.
تمرین‌ها از اوایل بهمن شروع شد. من راغب بودم سبک‌های مختلف نمایشی را چه از منظر نوشتاری و چه از نظر صورت اجرایی تجربه کنم و صادقانه باید بگویم برای خودم شکل و شمایل رئالیستی که در این کار به آن رسیدم، بسیار جذاب‌تر است چون به دقت نظر و کندو کاو فکری بسیار نیاز دارد و تلنگری است برای شناخت بهتر.
از اول هم قرار بود در تئاترشهر اجرا داشته باشید؟
بله. این نمایش از ابتدا برای تئاتر شهر تعریف شده بود. مهرماه پارسال قرار بود نمایشی به نام لحد را در تالار حافظ به صحنه ببرم که به دلایل مختلف امکان اجرا فراهم نشد و قرار است از ۲۹ خرداد در تالار حافظ روی صحنه برود.
برای اجرای قصه‌های درگوشی چه مشکلاتی داشتید؟ اصلا در چه شرایطی این کار را تمرین و اجرا کردید؟
به هر حال تمرین هر نمایشی مشکلات خاص خودش را دارد. اما به نظرم در شرایط حاضر مشکلات ما تازه با شروع اجراها خودش را نشان می‌دهد. یک گروه تئاتری نمایشش را برای مخاطب آماده و اجرا می‌کند و بنابراین باید او را از آغاز اجرا و روی صحنه رفتن نمایشش با خبر کند. ولی این کار در شرایط حاضر بسیار سخت است. آنچه پیش از این هرچند باز هم با سختی در دسترس مخاطب بود، فضای مجازی بود و بیشتر از همه اینستاگرام که به عنوان یک پلتفرم عمومی بسیار پیش‌برنده و کمک‌کننده بود و در دسترس همگان، اما با فیلترینگ شرایط کاملا عوض شد. از آنجا که تبلیغات کاغذی و بیلبوردی هم هزینه‌های بالایی دارند، برای گروه‌هایی که مستقل فعالیت می‌کنند چنین تبلیغاتی امکان‌پذیر نیست. به همین علت اینستاگرام پلتفرم بسیار کمک کننده ای برای بیشتر دیده شدن بود و دنیایی متفاوت برای تبلیغات ایجاد کرده بود.
امروز رسانه‌های مجازی حرف اول را می‌زنند و به طور حتم فضای مجازی مخاطب بیشتری را به سالن‌ها می‌کشاند. این روزها دیگر کسی نه به بیلبوردهای کلیشه‌ای نگاه می‌کند و نه تبلیغات کاغذی را دنبال می‌کند. پس تبلیغات و اطلاع‌رسانی در فضای مجازی بالاترین آمار مخاطب را به همراه دارد.
مشکل دیگری که گروه‌های تئاتری با آن مواجهند، مسائل مالی است. شرایط اقتصادی بر نفس کشیدن هم تاثیرگذار است، چه برسد به تئاتر و کیفیت و حضور مخاطب. مخصوصا در کشور ما که تئاتر دیدن در سبد فرهنگی مردم جایگاه مناسبی ندارد. بنابراین برای مخاطبی که به فکر نان است تئاتر در اولویت آخر است. این شرایط بد اقتصادی مسلما در کیفیت اثر هم تأثیر دارد. از بازیگر گرفته تا طراحی صحنه و نور و موسیقی. اینها همه پول می‌خواهند. وقتی پول نباشد اثری که تولید می‌شود کیفیت مطلوبی ندارد.
با وجود این مشکلات و در شرایطی که بسیاری از اهالی تئاتر آن را تحریم کرده‌اند، چه چیزی باعث می‌شود همچنان کار کنید؟
ضرورت اجرای تئاتر از دل خود تئاتر می‌آید. تئاتر خود یک ضرورت است. ولی ما جامعه‌ای داریم که با هر اتفاق و رویدادی ابتدا تئاترش را از دست می‌دهد. حکایت آدمی است که پادزهرش را گم کرده است. در حالی که تئاتر پادزهر است.با این همه به نظرم با وجود رکود پیش‌آمده در تئاتر، همچنان می‌توان امیدوار به جریان رودخانه بود. هنرمند تئاتر در رکود هم می‌نویسد، می‌خواند، تمرین می‌کند و این بازگشایی سالن‌ها به نظرم فرصتی است برای هنرمندانی که با دست پر به صحنه می‌آیند.
نمی‌توان مخاطب را گول زد| پینوکیو آدم نمی شود| اجرا در تئاتر شهر باعث افتخار است گره زدن آموزش، پژوهش و آفرینش در خوانش نمایشی کتاب نمایش در ایران | خندیدن به آنچه سراسر درد استبرای اجرا در شهرهای دیگر هم برنامه ای دارید؟
خیلی حال خوبی است که بتوانم این کار را بکنم. باید دید شرایط به چه شکلی پیش می رود و استقبال دوستان و همراهی شان چطور است.
استقبال تماشاگران در این چند روز چطور بوده است؟ راضی هستید؟
نمایش در روزهای اول با استقبال مخاطب روبه‌رو شده و از این بابت بسیار خوشنودم و امیدوارم تماشاگران که واقعا سرمایه تئاتر هستند، تا همیشه نفسشان گرم باشد و دغدغه‌مند باقی بمانند.
کد خبر 763525 منبع: همشهری آنلاینمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: برای اجرا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۷۶۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اجرای عمومی تئاتر‌های جشنواره رضوی گامی موثر است/ ماجرای عشقی عجیب
کارگردان نمایش «پر» از آثار هفدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی، رویکرد جشنواره در حذف بخش رقابتی و توجه به اجرای عمومی آثار را اقدامی موثر دانست.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نمایش «پر» نوشته مجید کاظم‌زاده‌مژدهی با کارگردانی محمد رسائلی در قالب هفدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی از ۱ تا ۱۰ اردیبهشت سال جاری در تالار مرکزی شهر رشت روی صحنه رفت.
محمد رسائلی درباره موضوع نمایش «پر» و دغدغه خود برای تولید و اجرای این اثر، گفت: این نمایشنامه با مضمون بسیار خاص و مرتبط با فرهنگ رضوی نوشته شده و رویکرد آن مرا به چالش واداشت و لذا دوست داشتم آن را تولید کنم. این نمایش زندگی یک فرد به اصطلاح چاله‌میدانی قبل انقلاب را روایت می‌کند که عاشق زنی می‌شود که کفش‌دار حرم امام رضا (ع) است و داستان جالبی برایش رقم می‌خورد.
وی اظهار امیدواری کرد داستان این اثر در اجرا نیز مخاطب را تحت تاثیر قرار داده باشد.
رسائلی با بیان اینکه تولید اثر برای جشنواره‌های موضوعی یا غیر آن به لحاظ اجرا دارای چارچوب مشخصی است، تصریح کرد: برای القای روح و جان معنوی تئاتر‌های با موضوع رضوی به مخاطب، نگاه ما متفاوت می‌شود، زیرا تاثیر روانی که من به عنوان هنرمند در وجودم از امام رضا (ع) می‌گیرم با کار‌های دیگر متفاوت است. هنرمند عرصه تئاتر باید در درجه اول ارتباط معنوی و ارادت خاصی را که خودش با امام رضا (ع) می‌گیرد به خوبی در لایه‌های مختلف اجرا برای مخاطب نیز به نمایش بگذارد تا ارتباط دوسویه بین مخاطب و تئاتر رضوی شکل بگیرد و مضمون مورد نظر به مخاطب القا شود.
کارگردان نمایش «پر» درباره حضور در جشنواره رضوی یادآور شد: این جشنواره برای من جایگاه مستحکمی دارد که به آن ارادت دارم و حالم را تا حد بسیار زیادی خوب می‌کند، لذا شرکت در آن برایم جایگاه بالایی داشت.
وی درباره حذف بخش رقابتی جشنواره تئاتر رضوی و گرایش به اجرای عمومی نمایش‌ها در شهرهای خود، تاکید کرد: این اقدام گامی موثر و حرکتی قابل پذیرش است و این مهم مولفه موثری در موفقیت اهداف جشنواره برای نشر فرهنگ رضوی است.
رسائلی در پایان با بیان اینکه وجود بخش رقابتی از جهتی سبب تبادل نظر و انتقال تجربه بین گروه‌های نمایشی می‌شود، گفت: با این وجود تحقق حمایت اجراهای عمومی برای هر نمایش در شهر خود با توجه به شرایط اقتصادی موجود بسیار بهتر است و از این منظر این اقدام پسندیده و قابل ستایشی است که از سوی دبیرخانه جشنواره مطرح شده است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟